Τι είναι καταρράκτης;
«Καταρράκτης» λέγεται το θάμπωμα του φυσικού φακού του ματιού σας. Το θάμπωμα αυτό συμβαίνει συνήθως αργά και συνεπώς αρχικά μπορεί να μην το παρατηρήσετε. Ωστόσο με το πέρασμα του χρόνου η όρασή σας μπορεί να γίνει πιο ασαφής. Τα χρώματα μπορεί να μην φαίνονται τόσο ζωηρά. Λάμψεις μπορεί να σας απασχολήσουν τόσο στο έντονο ηλιακό φως όσο και τη νύκτα ή μπορεί να σας φανεί ότι τα γυαλιά σας είναι πάντοτε λερωμένα.
Τι δεν μπορώ να κάνω όταν έχω καταρράκτη;
O καταρράκτης μπορεί να στερήσει από τον ασθενή τη χαρά πολλών δραστηριοτήτων, όπως:• Οδήγηση
• Τηλεόραση
• Ανάγνωση βιβλίων, γραμμάτων ή εφημερίδων
• Διάφορα παιχνίδια
• Μαγείρεμα
• Να δει τα σκαλοπάτια ή το πεζοδρόμιο
• Να διασκεδάσει με υπαίθριες ασχολίες
• Να διαβάσει τις λέξεις σε οθόνη υπολογιστή.
Έχει σχέση με τη διατροφή;
Έχει παρατηρηθεί ότι η παρουσία αυξημένων χρωστικών της ώχρας (τα καροτενοειδή ωχρίνη και ξανθοφύλλη) καθυστερούν τη γήρανση του φακού. Επειδή οι ουσίες αυτές βρίσκονται άφθονες σε φρούτα και λαχανικά, είναι επόμενο η μεσογειακή διατροφή που περιλαμβάνει τα παραπάνω -όπως επίσης και αντιοξειδωτικές ουσίες- να καθυστερεί την εμφάνιση του καταρράκτη.Είναι κληρονομικός ο καταρράκτης;
Το τοπίο στην προκείμενη κατάσταση είναι θολό. Για τους δύο από τους τρεις τύπους (τον πυρηνικό και τον οπίσθιο υποκαψικό) δεν υπάρχει σαφής κληρονομική επιβάρυνση. Για τον φλοιώδη όμως υπάρχουν μελέτες που ανεβάζουν το ποσοστό στο 25%.Καταρράκτη θα κάνω μόνο όταν γεράσω;
Όχι. Ο οπίσθιος υπoκαψικός καταρράκτης μπορεί να εμφανιστεί -χωρίς να υπάρχει παθολογικό υπόστρωμα- και στην ηλικία των 45-55 ετών. Επίσης, οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, ενδοφθάλμιες φλεγμονές (ραγοειδίτιδα), η χρόνια χρήση κορτιζόνης, το διαμπερές τραύμα του βολβού, είναι μερικές από τις αιτίες αυξημένης συχνότητας εμφάνισης καταρράκτη. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και τη σημαντικότατη εκτίμηση ενός νεογνού στην κλινική, για το red reflex -την κόκκινη αντανάκλαση του βυθού- η οποία μπορεί να αποκαλύψει την παρουσία ενός συγγενούς καταρράκτη.
Έχει σχέση ο ήλιος με την εμφάνιση καταρράκτη;
Φυσικά και έχει άμεση σχέση. Ειδικότερα με την αλλαγή στις κλιματολογικές συνθήκες (αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και τρύπα του όζοντος), η συσχέτιση αυτή αυξάνεται. Αυτός είναι και ο λόγος που επιβάλλεται η χρήση απορροφητικών γυαλιών ηλίου, ακόμη και από μικρές ηλικίες.Μπορώ να απαλλαγώ από τον καταρράκτη και πως;
Κατά καιρούς είχαν χρησιμοποιηθεί διάφορα κολλύρια που ''θεράπευαν'' τον καταρράκτη. Ευτυχώς δεν βρήκαν την ανταπόκριση από την οφθαλμολογική κοινότητα. Ο καταρράκτης είναι αμιγώς χειρουργική πάθηση και η αποκατάσταση είναι πλήρης, με τη χρησιμοποίηση σε πολλές περιπτώσεις βοηθητικών γυαλιών.
Πρέπει να χειρουργηθώ όταν έχω καταρράκτη;
Ο καταρράκτης δημιουργεί διαθλαστικά προβλήματα και μειωμένη όραση. Η ανάγκη αφαίρεσης του καταρράκτη εξαρτάται έως ένα μεγάλο βαθμό από τον ασθενή. Αυτός θα κρίνει-μαζί με τη συμβουλή του θεράποντος ιατρού- πότε ο καταρράκτης του δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή του ζωή. Σήμερα η έννοια της ''ωρίμανσης'' του καταρράκτη μοιάζει παρωχημένη. Ο επιστήμονας, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο άνθρωπος με έντονη κοινωνική ζωή, το δημόσιο πρόσωπο, κάποιος με απαιτητικά χόμπυ, ο αθλητικός τύπος, αλλά και η ''γιαγιά'' που θα βοηθήσει στο μεγάλωμα των εγγονιών της, πρέπει και δικαιούται να βλέπει σωστά. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι δύο: η εξωπεριφακική και η φακοθρυψία. Κατά την εξωπεριφακική αφαιρείται όλος ο θολωμένος φακός, ενώ στην φακοθρυψία -που είναι μέθοδος που χρησιμοποιείται κατά 90-95% σήμερα- θρυμματίζεται ο φακός και αναρροφάται με τη βοήθεια υπερήχων. Τα μειονεκτήματα της πρώτης, είναι ότι χρησιμοποιούνται ράμματα -τα οποία μπορεί να επιφέρουν μετεγχειρητικό αστιγματισμό- ο χρόνος αποκατάστασης της όρασης είναι μεγαλύτερος σε σχέση με τη φακοθρυψία, η τομή που κάνουμε στον οφθαλμό είναι σχεδόν τριπλάσια (8-9 χιλιοστά στην εξωπεριφακική, 2.5-3 χιλιοστά στην φακοθρυψία), έχουμε μικρότερη δυνατότητα επιλογής υλικών στον ενδοφακό που θα τοποθετήσουμε στο μάτι. Επίσης, η αναισθησία στην πρώτη περίπτωση γίνεται με οπισθοβόλβια ένεση πίσω από το μάτι, ενώ στην φακοθρυψία με τοποθέτηση gel και σταγόνων στον κερατοειδή. Τα ποσοστά επιτυχίας -όσον αφορά την αποκατάσταση της οπτικής ικανότητας- αγγίζουν το 98%.
