Είμαι 42 χρονών και έχω μυωπία. Θα κάνω πρεσβυωπία;

ΝΑΙ. Η πρεσβυωπία είναι μια απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη του οπτικού συστήματος. Όλοι οι άνθρωποι μετά τα 40 τους χρόνια παρουσιάζουν αυτήν την εκφύλιση.

Τι συμβαίνει στην πρεσβυωπία; Πώς θα το καταλάβω;

Στην πρεσβυωπία έχουμε απώλεια της ελαστικότητας του κρυσταλλοειδούς φακού και αύξηση του μεγέθους του. Αυτό σε συνδυασμό με τη μείωση της λειτουργικότητας του ακτινωτού μυ (που ελέγχει τη σφαιρικότητα του φακού-επίπεδος όταν εστιάζουμε μακριά, κυρτός όταν βλέπουμε ενδιάμεσα και κοντά), μας καθιστά ανίκανους να εστιάζουμε καταρχήν σε κοντινή απόσταση και αργότερα –σε μικρότερο βαθμό- και σε μακρινή. Χάνουμε κοινώς την πολυεστιακότητα που έχουμε μέχρι την ηλικία των 40 ετών.

Η πρεσβυωπία μου θα αυξάνεται συνέχεια;

Όχι. Η πρεσβυωπία εμφανίζεται μετά την ηλικία των 40 ετών και ολοκληρώνεται περίπου στα 57-58 έτη της ηλικίας.

Πώς θα αντιμετωπίσω την πρεσβυωπία;

Η πιο κλασσική αντιμετώπιση είναι η χρησιμοποίηση γυαλιών. Οι ασθενείς που έχουν μυωπία -μέχρι 3 βαθμούς-μπορούν να βγάζουν τα γυαλιά τους για κοντά. Σε μεγαλύτερη ηλικία χρειάζονται γυαλιά με μικρότερη μυωπία για κοντά.Οι υπερμέτρωπες επειδή χρειάζονται γυαλιά και για κοντά και για μακριά, συνήθως συστήνουμε διπλοεστιακά ή πολυεστιακά.

Υπάρχει πιθανότητα να μην φορέσω ποτέ γυαλιά πρεσβυωπίας;

Ναί. Υπάρχουν δύο εξηγήσεις γι’αυτό:
α) Φακοί επαφής
Οι φακοί επαφής είναι πολυεστιακοί (που διορθώνουν το πρόβλημα κοντά και μακριά).
β) Χειρουργική θεραπεία
Στην περίπτωση της χειρουργικής αντιμετώπισης οι μέθοδοι που έχουν προταθεί είναι διάφορες, με ανεπαρκή ακόμη αποτελεσματικότητα σε όλες τις καταστάσεις. Σε αυτές περιλαμβάνονται το excimer laser (presby-lasik), οι ραδιοσυχνότητες (θερμοκερατοπλαστική-conductive keratoplasty), τα εμφυτεύματα στο σκληρό χιτώνα, η ένθεση πολυεστιακών ή προσαρμοστικών ενδοφακών και η ένθεση φακών εντός του κερατοειδούς (ενδοκερατικοί φακοί). Μια τελευταία μέθοδος που έχει προταθεί (intracor), δημιουργεί ομόκεντρες ενδοστρωματικές τομές στον κερατοειδή. Έχει δοκιμασθεί τα τελευταία δύο χρόνια σε 1.000-1.500 ασθενείς-στο εξωτερικό- με ενθαρρυντικά αποτελέσματα.